۱۳۹۰ مرداد ۵, چهارشنبه

شعری از احتمالا از حیدالنجار از بغداد



مرا با قتل و زندان میکند تهدید
هران کس که همه آزادیم دزدید

نمیداند که از مردن نمیترسم   
واز درد کتک خوردن نمیترسم

زمرگ تن مرا هرگز هراسی نیست   
هراس و ترس من از مرگ انسانیست

اگر ساکت شوم میمیرد انسانم      
 و تنها یک تن بیهوده میمانم

بکش اشکان و سهراب و ندای من
 ولی هرگز نکاهی از صدای من

بکش من را که از تو میشوم ممنون   
چواز من ها خیابانها شوند افزون

بکش تا ته کشد انبار تیر تو           
بکش تا بشکند دست حقیر تو

بکش من را ولی هرگز تو نتوانی        
که آزادی زمن یک لحظه بستانی

تجاوز میکنی تا سر به زیر آرم         
 ولی هرگز نبینی عاجز و خارم

تجاوز را تو کردی و نکردم من       
 خجالت کش زکارت سر به زیرافکن

خجالت کش که تو بر جامعه عاری     
 که تو منحرف و منفور و بیماری

ولیکن تا ابد یک سرفرازم من          
 اگر چه در رهم سر را ببازم من   

انتشار در وبلاگ قبلی 13 مهر 88