سی گرگ خوناب به ریش
دربازدم زوزه!
زیرباران سایه ها
شب!
شعله کشید
سوت ناسوتیست
خدا در نی لبک گریه دارد!
مشامم به هوای نفسی سبز
ریگهای برهوتم تشنه!
کویری گریه دارم
به دلم سفری آغاز
به نشان یک نشانه
نقطه ای از قاف قشنگ
گمشده ی لب
به سکوت!
جبروت تا
ملکوت
قدیس اشک میموجد!
خدا در نی لبک گریه دارد
سوت ناسوتیست
حرمت سی مرغ قاف
در دستان ملای صدر
با گرگان ستاره دار!
آقا جان
جمیل قدرت به جمال!
ختم بزرگ...
به خنیا...
به پایان...
که به صوت بادک حنجره ها
فضا لبریز تکرار
از بازدم سی گرگیان
دم بریدن...
پنبه ریسان نصرانی* منصورند به خفیدن!
مسلمانی نه به باره
که برداره
برداره...!
پنبه ریسان=حلاجان
ازوبلاگ
انتشار در وبلاگ قبلی 17 شهریور 88
